mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 7

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

es1 w A (→Wf→Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            EZTU

d1 w Wn i Wa3

EZnieU
..

Wersja Wn może być albo adiustacją tego wydania (por. komentarz do t. 45-47), albo odmianą wprowadzoną przez Chopina (np. łącznie z Lento – por. komentarz do t. 1). Zdecydowana większość argumentów przemawia za pierwszą możliwością, czyli dowolną adiustacją Wn w tym miejscu:

  • wyraźny zapis A, powtórzony bez zmian w dwukrotnie przez Chopina korygowanym Wf;
  • świadectwa uczniów i przyjaciół Chopina – Marceliny Czartoryskiej, Fryderyki Streicher, Ferdynanda Hillera i Adolfa Gutmanna.

W tekście głównym podajemy zatem es1, traktując d1 jako wariant niepewnej autentyczności.
Zmianę w Wa3 wprowadzono z pewnością na podstawie porównania z Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 18-20

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A (→Wf)

! miniat: wycinek kombinowany :, tylko górna 5-linia, 5 ósemek t. 18 i 20.                    Tu bez kliszy 

Akcent w t. 18 w Wn

! miniat: wycinek 2. połowa 18, tylko górna 5-linia;                 krótki akcent tylko 18

2 akcenty w Wa

krótkie akcenty w t. 18 i 20

2 akcenty długie proponowane przez redakcję
..

W A od t. 17 rozpoczyna się nowa strona, co mogło być przyczyną niezamierzonego przez Chopina pominięcia akcentów w t. 18 i 20. Z tego względu, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie odpowiednich znaków na wzór t. 8, 10 i analog. Wzorowane na poprzednich taktach krótkie akcenty dodano także w Wa, natomiast w Wn dodano tylko akcent w t. 18.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 26-27

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

d2 przetrzymane w A i Wn4

! miniat: wycinek.                     EZTU = łuk przetrzymujący

d2 powtórzone w Wf (→Wa,Wn1→Wn1a,Wn2→Wn3)

Tu bez kliszy 
..

Łuk, który w A przetrzymuje półnutę d2 do następnego taktu, został w Wf i większości opartych na nim pozostałych wydań błędnie odczytany jako początek łuku frazowego nad t. 27-28. Powodem pomyłki mógł być niewyraźny zapis łuku przetrzymującego, którego środkowa część jest najprawdopodobniej bardzo słabo widoczna (na dostępnej fotografii fragment rozpoczynający drugą, opadającą część łuku jest w ogóle niewidoczny). Łuk ten dodano w Wn4 być może na podstawie analogii rytmicznej z początkiem t. 29.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 33

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A jedynym znakiem ostrzegawczym jest przed c na początku taktu. W Wf (→Wn,Wa) dodano jeszcze  przed C i  przed es1, a w Wa i Wn3 (→Wn4) także  przed szesnastką g2. W tekście głównym uwzględniamy wszystkie te znaki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 33

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf) nie ma  przed ostatnią szesnastką (e3) 1. połowy taktu ani przywracającego es2 na 11. drobnej ósemce 2. połowy. Pierwszy z nich dodano zarówno w Wn, jak i Wa, braku drugiego nie zauważono w żadnym z wydań.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa